Ukończyła Wydział Grafiki na ASP (Akademii Sztuk Pięknych) w Łodzi (dawniej PWSSP) im. W. Strzemińskiego w 1990 roku. Podczas studiów specjalizowała się w grafice projektowej i warsztatowej. Dyplom z wynikiem bardzo dobrym uzyskała na kierunkach: grafika projektowa i fotografia artystyczna. Jej prace dyplomowe służą jako wzorcowy materiał dydaktyczny nie tylko w Polsce, natomiast prace malarskie znajdują się w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą. Od roku 1990 Agnieszka zajmuje się działalnością zawodową na polu grafiki projektowej i fotografii, jak również pracą twórczą w dziedzinie rysunku, malarstwa oraz fotografii artystycznej. Pracowała również w Wydziale Promocji Urzędu Wojewódzkiego w Łodzi, w Kancelarii Marszałka Urzędu Marszałkowskiego oraz w oficynach reklamowo-wydawniczych na samodzielnych stanowiskach ds. form graficznych. W ramach swojej działalności współpracowała z wieloma agencjami i instytucjami. Na przestrzeni kilkunastu lat powołała wiele symboli graficznych i znaków firmowych, zaprojektowała szereg wydawnictw oraz sprawowała z sukcesem pieczę nad rozmaitymi przedsięwzięciami reklamowo-promocyjnymi. Między innymi w roku 2000 na Międzynarodowych Targach Turystycznych w Łodzi prezentacja regionalna przygotowana przez Urząd Marszałkowski według jej koncepcji otrzymała medal "Za najlepszą formę promocji regionu". W latach 2002-2003 ukazały się dwa wydania autorskiej pozycji książkowej promującej Łódź "Zachowaj Łódź w sercu" według oryginalnego pomysłu Agnieszki Głowackiej, zawierające również wiele fotografii jej autorstwa. Od przełomu wieków artystka zajmuje się głównie malarstwem, uczestniczyła w kilkunastu wystawach zbiorowych, co jakiś czas odbywają się bardzo udane wystawy indywidualne. Od przełomu wieków artystka zajmuje się głównie malarstwem, regularnie uczestniczy w wystawach zbiorowych, co jakiś czas odbywają się bardzo udane wystawy indywidualne. Ważniejsze wystawy indywidualne: - „Wpatrzenie” - wiosna 2018, prezentacja 10 obrazów na płótnie w technice mieszanej własnej pochodzących z cyklu "Wpatrzenie" i inspirowanych pejzażem oraz kulturą Japonii, Galeria "krótko i węzłowato" w Łodzi. -„Intuicja” - lato 2016, retrospektywna prezentacja obrazów na płótnie w technice własnej mieszanej z lat 2005-2015, Miejska Galeria Sztuki Willa w Łodzi. - “Światłolubne” – marzec-kwiecień 2009: prezentacja 21 płócien z lat 2006-2009 w galerii Carte Blanche w Łodzi - "Ogrody Snów Przemilczanych" - kwiecień 2003: cykle prac malarskich z lat 1997-98 i 2000-2001, galeria "Nowa Gdynia", Zgierz - "mooie nederlandse..." – czerwiec 2005: impresje malarskie na płótnie z Królestwa Niderlandów z lat 2004-2005, galeria NOWA w Łodzi - “Noce i dni” – kwiecień 2008: cykl dużych obrazów na płótnie w technice własnej z lat 2006-2008, galeria TiG, Warszawa „Twórczość Agnieszki Głowackiej zasługuje na uwagę ze względów zarówno zagadnień warsztatowych, jak i specyficznie potraktowanej tematyki płócien. Prace malarskie wyróżnia dbałość o maestrię kompozycyjną i techniczną. Faktura stała się jednym ze znaków rozpoznawczych tej twórczości. [...] eksperymenty warsztatowe [...] nadają obrazom charakterystyczną zmienność. Powierzchnia kompozycji pod wpływem światła zyskuje dynamikę, nadając czasem całości zaskakujące odcienie. [...] Następnym istotnym elementem wyróżniającym twórczość Agnieszki Głowackiej na tle innych dzieł współczesnego malarstwa jest tematyka. [...] Większość kompozycji skupionych jest na naturze, której faktura, koloryt są dla twórczyni fascynujące. Jej prace wykazują abstrakcyjność form wywiedzionych z żywiołu przyrody” dr Dominika Łarionow, Instytut Historii Sztuki UŁ, 2016 „Światło i kolor w przyrodzie kryją tajemnice pobudzające wrażliwość Agnieszki do ekspresji. Synteza przeżyć prowadzi do powstania obrazu silnie związanego z przemijającą porą roku, a częstokroć także z nastrojem konkretnego miejsca na Ziemi. Obserwując grę świateł, temperaturę barw, strukturalność form, artystka powołuje symbole natury. Swoje opisy świadomie czyni wieloznacznymi – oczywiście z myślą o przyszłym, wymagającym odbiorcy. Odbiorcy wrażliwym na warstwę malarską, ale oczekującym także, by obraz prowokował do refleksji, zachęcał do medytacji. Niezwykłość, częstokroć wręcz „klimatyczność” otoczenia zawsze inspiruje malarkę do poszukiwań własnej techniki malarskiej, dzięki której obrazy naprawdę zaczynają żyć i „oddychać” w rytm zmian oświetlenia: reagują na zmianę kąta padania promieni słońca, budzą się i zasypiają, a niekiedy oddziaływają nawet bez pomocy światła. Oczywiście, to jednak światło jest siłą sprawczą: bawi się fakturami płócien, kreśli blaski i cienie, wydobywa detale, dyktuje nasycenia barw i sprawia, że obrazy Agnieszki nie tylko zdobią, ale wchodzą w dialog, intrygują, wręcz komentują rzeczywistość. Marek Głowacki, 2008 „Tworzącą osnowę linię Strzemiński – Fijałkowski – Bigoszewski splata się z organiczną, secesyjną linią wątków osobistych. Tak przygotowane płótno batikowo farbuje się tuszami nastrojów, umieszcza w ramach obejrzanych wystaw i wyszywa na nim pastelami niewinne motywy. Blasku całości dodają akrylowe laserunki. Skomplikowana technika pozwala rozplanować szczegóły rysunku w kilku warstwach, a jednocześnie zmusza do oglądania obrazu z różnych stron, gdyż to światło jest w tych opowieściach reżyserem rozkładającym akcenty. Któż jest jednak reżyserem światła?” Piotr Grobliński, 2005