Grażyna Ulman

"Kryształy - okruchy życia", dr Agnieszka Balewska: To co błyska w naszych oczach, prześwity i drgania powierzchni słonecznych; na trawie, krzewach, drzewach, jeziorach i lasach to „widzenie rozbite” w malarskiej warstwie ekspresji artystycznej Grażyny Ulman. Owo rozczłonkowanie elementów natury na strukturalną formę stanowi o specyfice dzieł tejże artystki… Okazuje się bowiem, iż rzeczywiście spostrzegamy w mgnieniach oczu, w bardzo krótkich momentach doznajemy olśnienia i doświadczania pierwotności natury, z którą tak bardzo blisko związana jest Grażyna Ulman… Teraz patrząc na jej obrazy: cierpliwie „tkane” farbą; niczym składanka puzzle można doświadczyć znacznie więcej wibrującej przez nas natury - flory - tej wokół Nas… Artystka w sposób prostolinijny maluje fragment po fragmencie, element po elemencie, podobnie jak mikrobiolog – Ulman – „obserwuje” Świat… Jest w tym jakieś zauroczenie i „zakochanie” w malarskiej strukturze dzieła. Farba zawarta w prostej formie, jest „przesuwana” i rozdzielana z pół tonu do tonu niczym etiuda fortepianowa. Owa muzyczność obrazów spełnia się w ich harmonii… Grażyna Ulman od lat pracuje jak „analityk nad formą” i dokładnie, precyzyjnie „określa” swoje syntetyczne myślenie o obrazie, choć dochodzi do tej syntezy poprzez fragmenty, cząstki, okruchy, kryształy Jej spojrzeń… Filozofia wypływająca ze sztuki artystki to akceptacja rzeczywistości, w silnej mierze „widzenie kobiece”; poprzez cząstkę, kostkę, element, fragment… Zatem jest to świat dostrzegany, jako bardzo złożony, wrażliwy, sensoryczny, i delikatny. Artystka „nie odpuszcza” sobie pracy - tej mozolnej - choć uwielbia penetrować szczegóły i wręcz „bawi się i cieszy ją” każdy nałożony kubik, prostokąt, pasek, kwadrat, w bardzo często niewielkiej polaryzacji kolorystycznej, która przypomina na myśl: Unizm Strzemińskiego, aczkolwiek widziany właśnie przez Artystkę w odmienny sposób… Uważam, iż w kontakcie i obcowaniu z obrazami Ulman można zatrzymać się na dłuższą chwilę, niż tylko jedno spojrzenie i stanąć przy obrazie. I chyba ten aspekt artystka bierze również pod uwagę, ponieważ Jej praca – nie może być oglądana zbyt szybko, z powodu długiego procesu powstawania obrazów jak również ich percepcji i wypływającej akceptacji „wielkiego spokoju”, jaki w sobie niosą… Barwy natury, czyli zielenie, szmaragdy, brązy, fiolety i żółcienie oraz kolor niebieski, stanowią o pogodzie ducha i samej artystki i jej dzieł sztuki. Ta właśnie: wirująca w oczach kolorystyka i „rozplatanie” na elementy „biologiczne” pejzaży decydują o bardzo pozytywnym odbiorze dzieł sztuki Grażyny Ulman.